Agresja według Bandury

Dzisiaj chciałabym poruszyć temat związany z literaturą, którą musiałam przeczytać, a która wciągnęła mnie całkowicie. Mówię tu o książce "40 prac badawczych, które zmieniły oblicze psychologii" H. Rogera.

Jest to książka dość nietypowa, gdyż nie wykłada czytelnikowi suchych faktów, nie jest więc zwyczajnym podręcznikiem psychologii. Znajdziemy w niej za to, co już widać po tytule, 40 eksperymentów, które zostały przeprowadzone w związku z psychologią. Czytanie tej książki to swoista podróż po najważniejszych wydarzeniach w historii psychologii. Autor, chcąc przybliżyć czytelnikowi te fakty, wybrał najistotniejsze i najsłynniejsze badania w historii psychologii, te, które wywarły największy wpływ na rozwój tej nauki.
Znajdziemy tu między innymi: wszystkim znany eksperyment Pawłowa, badania Watsona na temat warunkowania (któż nie pamięta strachu u małego Alberta- Tu: link do obejrzenia krótkiego fragmentu) i wiele innych godnych uwagi badań. 


Ja jednak skupiłam się na eksperymencie "The bobo doll study" Alberta Bandury i jego współpracowniczek Dorothee i Sheile Ross.
Na zdjęciu obok widzimy właśnie Pana Bandurę (urodzonego 4 grudnia 1925 w Mundare). Bandura to kanadyjski psycholog. Twórca teorii społecznego uczenia się. Według niego nauka odbywa się poprzez oddziaływania międzyludzkie.   


Albert Bandura uważał, że poza wzmocnieniami (pozytywnymi i negatywnymi) oraz karami istnieją jeszcze 2 metody kształtowania zachowań: obserwacja i imitacja (modelowanie). W swoim badaniu w 1961 r. zawarł kilka hipotez.
Psycholog sądził, że dzieci naśladują agresywne zachowania dorosłych modeli. Uważał, że dzieci po kontakcie z 
nieagresywnym modelem będą mniej agresywne. Bandura uznał, że dzieci w większym stopniu są skłonne do naśladowania tej samej płci oraz, że chłopcy są bardziej skłonni do agresji.

Do swoich badań zaprosił 72 dzieci. W tej grupie było dokładnie 36 dziewczynek i tyle samo chłopców. Średnia wieku tych dzieci wynosiła 4lata i 4 miesiące.
Bandura podzielił swoją grupę badawczą najpierw ze względu na płeć, a następnie na przydział do agresywnego lub nieagresywnego modela w taki sposób, że uzyskał 8 grup badawczych. 


Dzieci wprowadzano pojedynczo do pokoju zabaw, do którego eksperymentator zapraszał również dorosłego modela. W przeciwległych rogach pokoju znajdowały się 2 stanowiska z zabawkami. 
Dziecko sadzano przy skupisku zabawek kojących, którymi były pieczątki lub naklejki. 
Dorosły natomiast wedle zaproszenia eksperymentatora miał zająć stanowisko z zabawkami agresywnymi takimi jak zestaw do budowania, drewniany młotek oraz lalka Bobo.


Na początku dzieci bawiły się w rogu pokoju, w przeciwległym rogu bawił się model agresywny.
Dorosły model zachowywał się po chwili agresywnie, podczas gdy dziecko obserwowało ten proces.
Po 10 minutach prowadzono dzieci do innego pomieszczenia, gdzie odbierano im najlepsze zabawki, co miało na celu wzbudzenie frustracji u dzieci. Następnie prowadzono dzieci do pomieszczenia, gdzie były nieagresywne zabawki i te, którymi bawił się model.

Wyniki eksperymentu były takie jak przewidział psycholog. Potwierdziły się wszystkie stawiane przez niego hipotezy. U dzieci, które miały kontakt z agresywnym modelem zaobserwowano dokładne naśladownictwo zaobserwowanych zachowań.

Myślę, że dla każdego z nas wnioski z eksperymentu są niezwykle ważne, gdyż każdy z nas ma styczność z dziećmi a to właśnie najmłodsi biorą z nas przykład. Dzieci obserwując agresywne formy zachowania dorosłych otrzymują komunikat, że są one dozwolone. Gdy dziecko widzi agresję u mamy, taty, siostry albo kogokolwiek w bliskim otoczeniu, zrobi dokładnie to samo. Starsze osoby są dla dziecka autorytetem, więc skoro dorosły może, to "ja też tak zrobię". 

Obserwacja przemocy zwiększa u dziecka prawdopodobieństwo agresywnej reakcji na przyszłe frustracje. Pomyślmy o tym następnym razem, gdy zdenerwujemy się przy dziecku i postarajmy się opanować złe emocje, aby Ci najmłodsi nie musieli oglądać agresji wokół siebie. 
Na koniec zostawiam do obejrzenia filmik, który chyba najlepiej pokazuje, jak dzieci wzorują się na dorosłych. Każdego dnia starajmy się, aby mieli dobry wzór do naśladowania. 

Moja prezentacja na temat eksperymentu Bandury z podanymi źródłami.